Tymczasowe aresztowanie jest obecnie jednym z dwóch najczęściej stosowanych środków zapobiegawczych chociaż jego stosowanie zostało ograniczone do szczególnych sytuacji wskazanych w ustawie. W celu zapobiegnięcia nadmiernemu i niesłusznemu stosowaniu aresztu, ustawodawca wprowadził w stosunku do tej instytucji kilka unormowań dodatkowo ograniczających lub całkowicie uniemożliwiających jej stosowanie.
Tymczasowe aresztowanie jest najsurowszym środkiem zapobiegawczym i z teoretycznego punktu widzenia jest instytucją dość kłopotliwą.
Z jednej strony powszechnie akceptuje się konstytucyjną zasadę domniemania niewinności, która aż do uprawomocnienia się orzeczenia uznającego winę oskarżonego nakazuje traktować go jako osobę niewinną.
Okazanie jest czynnością procesową oraz kryminalistyczną, zmierzającą do wykrycia prawdy materialnej.
Polega ono na przedstawieniu świadkowi lub podejrzanemu rzeczy lub osób w celu stwierdzenia czy w grupie okazywanych osób/rzeczy znajduję się ta, z którą wcześniej się zetknął.
Mało kto z nas wie, że oszukiwanie wierzyciela i komornika w trakcie egzekucji poprzez ukrywanie majątku czy jego uszczuplanie w drodze darowizn na rzecz osób najbliższych, może spotkać się z sankcją karną. I to nie małą. Przepisy karne wprowadzają bowiem karę pozbawienia wolności nawet do lat 8. Okazuje się, że wierzyciel ma zasadniczo do wyboru dwie drogi: cywilną lub karną.
Co jakiś czas, na forum publicznym pojawiają się głosy za legalizacją narkotyków miękkich – takich jak marihuana, czy haszysz.
W znacznej mierze są odpowiedzią na konsekwencje stosowania obowiązującej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 2005 r.
Wyrokowanie zaoczne jest dopuszczalne w procesie karnym jedynie w ramach postępowania uproszczonego. Kiedy zatem istnieje możliwość przeprowadzenia takiego postępowania?
Jedyną przesłanką jaka musi być w tej kwestii spełniona jest to, aby poprzedzające je postępowanie przygotowawcze przybrało formę dochodzenia.
Prawo karne wprowadza instytucję trybów ścigania przestępstw. W zależności od popełnionego czynu, inne będą procedury i mechanizmy owego ścigania. Jakie wyróżniamy tryby ścigania przestępstw?
Sprawdzamy!
Oskarżonym jest osoba, przeciwko której wniesiono do sądu akt oskarżenia, bądź co do której prokurator złożył do sądu wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego. Katalog praw i obowiązków oskarżonego na tle polskiej procedury karnej jest rozbudowany. Postaram się w tym artykule dokładnie objaśnić niektóre z nich. Na wstępie pragnę zaznaczyć, że wszystkie opisywane przeze mnie prawa oraz obowiązki stosuje się także do podejrzanego.
Codziennie dochodzi do przestępstw, na skutek których ktoś staje się ofiarą, pokrzywdzonym. Niestety może to dotyczyć każdego z nas. Dlatego warto wiedzieć kiedy przysługuje nam status pokrzywdzonego i jak jest on unormowany na gruncie prawa karnego. Ponadto, czy w związku z zaistniałą sytuacją, przysługują nam jakieś prawa lub obowiązki?
Wyobraźmy sobie następującą sytuację: Pani X. w dniu 10.05. 2013r. składa zawiadomienie o kradzieży należącego do niej auta. Mimo upływu ponad 6 tygodni, nie została poinformowana o żadnych działaniach lub decyzjach w tej sprawie. Czy w tej sytuacji musi ponownie udać się na Policję i złożyć zawiadomienie? A może przysługuje jej jakieś prawo? Odpowiedzi na te pytania znajdziemy w kodeksie postępowania karnego.
Art. 306 §3 kodeksu postępowania karnego normuje skargę na bezczynność organu procesowego, powodującą podjęcie przez niego decyzji w przedmiocie postępowania. Tym samym, zalicza się tę instytucję do gwarancji zasady legalizmu, jak i szybkości postępowania karnego.