Podstawą opodatkowania jest pewna wielkość, która służy do obliczenia wymierzanego podatku. W zależności od rodzaju podatku, podstawą opodatkowania może być na przykład: dochód pomniejszony o przysługujące odliczenia i pomniejszenia (PIT), przychód (ryczałt od przychodów ewidencjonowanych), albo obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego (VAT).
Dokonując sporadycznych sprzedaży albo innych transakcji możemy się zastanawiać, czy przypadkiem nie powinniśmy się rozliczyć z nich z fiskusem.
Profesjonalny obrót, podlegający podatkowi od towarów i usług rządzi się swoimi prawami. A co z zawieraniem różnych umów przez osoby niebędące przedsiębiorcami?
W dzisiejszym artykule będziemy się zastanawiać nad tym, w jaki sposób zgodnie z prawem spełnić ciążące na podatniku zobowiązanie podatkowe.
Na wstępie warto rozróżnić dwa pojęcia, które mogą mylić się ze sobą, zwłaszcza z uwagi na podobne nazewnictwo. Są to: „obowiązek podatkowy” oraz „zobowiązanie podatkowe”.
Przyjęcie spadku lub zawarcie umowy darowizny rodzi skutki prawne nie tylko w obszarze prawa cywilnego. Powyższe zdarzenia prawne prowadzą również do powstania obowiązku podatkowego.
Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa, po stronie podatnika zaczyna wtedy istnieć powinność przymusowego świadczenia pieniężnego.