Prawa i obowiązki pracowników oraz pracodawców są szeroko i bardzo szczegółowo opisane w przepisach prawa polskiego. Jaki akt normatywny je określa i które z przepisów są najważniejsze zarówno dla pracowników, jak i pracodawców? Odpowiedź na te i wiele innych pytań znajdziesz w poniższym artykule. Zapraszamy do lektury!
Prawo pracy dotyczy pracownika i pracodawcy w równym stopniu. Składa się z zespołu norm prawnych związanych ze stosunkiem pracy, które określają wszelkie obowiązki i prawa obu stron. Na co dzień nie zdajemy sobie sprawy z wpływu prawa pracy na nasze życie. Warto jednak uświadomić sobie jego wagę i znać swoje podstawowe prawa w zależności od potrzeb jako pracownika lub jako pracodawcy. Zapewni Ci to poczucie bezpieczeństwa, gdyby Twoje prawa w tym zakresie zostały naruszone.
Zaświadczenie o zatrudnieniu to dokument, który może okazać się niezbędny w wielu sytuacjach. Dowiedzmy się więc, co powinien on uwzględniać oraz kto właściwie może go wystawić? Jak sporządzić zaświadczenie o zatrudnieniu?
Telepraca to praca wykonywana regularnie poza zakładem pracy z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Zatrudnienie w formie telepracy następuje w formie umowy o pracę. Podstawę prawną dla telepracy stanowią art. 675-6717 Kodeksu pracy. Przepisy te zostały wdrożone do Kodeksu pracy na mocy porozumienia ramowego w sprawie telepracy z 16 lipca 2002 r.
Zadanie, jakie ma spełniać monitoring w firmie jest dość oczywiste. W każdym przypadku chodzi o ochronę, choć może ona mieć różny charakter. Raz jest ona nastawiona na bezpieczeństwo pracownika, by innym razem zabezpieczać mienie firmy.
Czy podgląd aktywności pracownika jest legalny? Jak wygląda monitoring w pracy, a przepisy?
Przeprowadzona na początku lat 90 – tych zmiana ustroju przyniosła Polsce również zmianę systemu gospodarczego. Poprzez wprowadzenie gospodarki wolnorynkowej społeczeństwo w końcu mogło bez ograniczeń prowadzić własne przedsiębiorstwa. Jednakże zmiana ta przyniosła za sobą również negatywne skutki, praktycznie w ogóle nie występujące podczas okresu komunistycznego, a mianowicie problemy z niewypłacalnością i upadłością przedsiębiorstw.
Okres wypowiedzenia został ustanowiony w interesie obu stron stosunku pracy. Pracownik może bowiem w tym okresie zarówno poszukiwać nowej pracy, jak i przygotowywać się do zmiany sytuacji życiowej oraz zawodowej. Z kolei pracodawca może poszukiwać nowego pracownika na zwalniane stanowisko pracy lub dokonywać zmian organizacyjnych.
Artykuł 101(1) kodeksu pracy przewiduje możliwość zawarcia umowy zakazującej pracownikowi prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy w czasie trwania stosunku pracy. Umowa taka wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. Umowa może być nieodpłatna lub przewidywać dla pracownika świadczenie pieniężne. Okres jej obowiązywania nie może wykraczać poza czas trwania stosunku pracy, a ustanie tegoż powoduje jej wygaśnięcie. Działalnością konkurencyjną wobec pracodawcy są czynności zarobkowe podejmowane na własny rachunek (jako przedsiębiorca) lub na rachunek osoby trzeciej (jako pracownik, zleceniobiorca itp), jeżeli te czynności pokrywają się, przynajmniej częściowo, z zakresem działalności pracodawcy.
W polskich realiach pracodawca, który nie posiada odpowiednio dużej floty samochodów firmowych bądź w wyniku braku środków na jej zakup dość często dogaduje się z pracownikiem, aby ten przy wykonywaniu obowiązków używał swojego prywatnego samochodu. Taka sytuacja rodzi oczywiście zobowiązanie po stronie pracodawcy do zwrotu pracownikowi wynikających z tego kosztów użytkowania jego prywatnego auta.
Poznaliśmy już istotę mobbingu, zagrożenia, które za sobą niesie oraz ramy prawne, które pozwalają na stwierdzenie jego występowania.
Kolejnym krokiem jest uświadomienie sobie możliwości obrony prawnej, wynikających z przepisów kodeksu pracy.
Dobrze jest wiedzieć, że w § 1 art. 943 k.p. ustanowiono zasadę, że pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi.