Czy można udzielić zamówienia z art. 6a ustawy Prawo zamówień publicznych, wyłącznie gdy zamówienie to jest planowane, czy można z tego artykułu skorzystać również przy zamówieniu nieplanowanym? Jak liczyć w takim wypadku wartość wszystkich części zamówień tego samego rodzaju?
1. Instytucja wniosku o wyjaśnienie treści SIWZ
Sposób obliczania terminów na złożenie wniosku o wyjaśnienie treści zapisów SIWZSpecyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia (dalej: SIWZ), jest dokumentem, którego obowiązek stworzenia oraz jego forma wynikają bezpośrednio z przepisów Prawa zamówień publicznych (dalej: Pzp). Obligatoryjność sporządzenia SIWZ istnieje zarówno w trybach podstawowych, jak i pozostałych, za wyjątkiem zamówienia z wolnej ręki i licytacji elektronicznej.
Postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego ukierunkowane jest na wybór najkorzystniejszej oferty oraz zawarcie umowy z wykonawcą, w celu realizacji potrzeb zamawiającego, które powinny znaleźć odbicie w dokumentacji przetargowej. Podstawowym elementem składowym dokumentacji jest SIWZ, w którym obligatoryjnie należy opisać kryteria, jakimi pokieruje się zamawiający podczas wyboru oferty (art. 36 Pzp). Do chwili obecnej zamawiający przy wyborze najkorzystniejszej oferty w znacznej mierze kierowali się jednym kryterium- ceną. Jednakże, zgodnie z znowelizowanymi przepisami wchodzącymi w życie dnia 19 października 2014 roku, zamawiający, którzy ogłoszą przetarg i ustalą cenę jako wyłączne kryterium, będą musieli uzasadnić taką decyzję. Nowela ma skłonić zamawiających do odważniejszego określania kryteriów.
Szeroka krytyka systemu zamówień publicznych, odnosi się m.in. do zbytniego sformalizowania procedur o udzielenie zamówienia, prowadzącego m.in. do uniemożliwienia szybkiego nabywania podstawowych towarów. Argument ten zdaje się jednak być zgoła chybionym, jeżeli uwzględni się wszystkie możliwe do wykorzystania przez zamawiającego metody jakie daje ustawa Pzp. Szybkość udzielania zamówień na podstawowe, powszechne dobra zależy zasadniczo tylko od jednego czynnika – planowania swoich działań przez zamawiającego. Ze względu na wskazaną negatywną atmosferę w przywołanym zakresie, dziwić może statystyka wskazująca, iż w 2013 opublikowano tylko 8 ogłoszeń dotyczących ustanowienia dynamicznego systemu zakupów. Instrument ten bowiem umożliwia bardzo szybkie oraz proste nabycie powszechnie dostępnych produktów.
Zagadnienia związane z e-procurement (zamówieniami publicznymi wykorzystującymi internetowe środki komunikacji między zamawiającym a wykonawcą) stanowią niezwykle szerokie, rozwijające się prężnie zagadnienie, o czym mogą świadczyć m.in. już poruszane na łamach portalu zagadnienia e-faktur, aukcji elektronicznej czy też licytacji elektronicznej. Wszelkie wymienione instytucje prawne stanowią przykłady wdrożenia e-administracji oraz informatyzacja życia publicznego.
Wydanie orzeczenie przez Krajową Izbę Odwoławczą w postępowaniu odwoławczym nie musi być ostatnią czynnością podjętą w ramach przysługujących środków ochrony prawnej przewidzianych przepisami ustawy prawo zamówień publicznych (dalej Pzp). Zgodnie z treścią art. 198a ust. 1 Pzp na orzeczenie KIO stronom oraz uczestnikom postępowania odwoławczego przysługuje skarga do sądu. Art. 198b wskazuje, że skargę należy wnieść do sądu okręgowego właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania zamawiającego za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (nie należy mylić z Prezesem UZP) w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia Izby, przesyłając jednocześnie jej odpis przeciwnikowi skargi.
Co do zasady, w postępowaniach w których zgodnie z art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 z późn. zm. – dalej p.z.p.) dopuszczono możliwość składania ofert częściowych, zaskarżenie wyników procedury w odniesieniu do jednej lub kilku części nie uniemożliwia zamawiającemu zawarcia umów w częściach, w których nie wniesiono odwołania. W postępowaniu z ofertami częściowym rozstrzygnięcie procedury następuje bowiem odrębnie w każdej z części.