Wkłady do spółki mogą mieć postać pieniężną i niepieniężną. Zdefiniowany ustawowo jest jedynie wkład pieniężny. Oznacza on, że wkładem są pieniądze, które mogą być przekazane w postaci określonej ilości znaków pieniężnych albo w postaci bezgotówkowej, tzw. pieniądza bankowego. W przypadku definicji wkładu niepieniężnego często stosuje się metodę przeciwstawiania, tj. przyjmuje się, że wkładem niepieniężnym jest ten wkład, któremu nie można przypisać charakteru pieniężnego. Wkłady niepieniężne w Kodeksie Spółek Handlowych zwane są również aportami. W sensie ścisłym można przyjąć, że wartości materialne (niepieniężne) przenoszone na spółkę, to nic innego jak określone prawa.
Zgodnie z art.22 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Spółka może powstać na skutek zawiązania umowy spółki i jej wpisu do rejestru przedsiębiorców, przekształcenia spółki cywilnej albo innej spółki w spółkę jawną albo może być zarejestrowana przez Internet.
Spółka z o.o. spółka komandytowa to coraz popularniejsza forma prowadzenia działalności gospodarczej. Jako główne przyczyny takiego stanu rzeczy podaje się zminimalizowanie odpowiedzialności osobistej wspólników za zobowiązania spółki oraz korzyści podatkowe.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w kształcie nadanym jej przez Kodeks spółek handlowych, jest spółką kapitałową. Oznacza to, że, zgodnie z podstawowymi założeniami obrotu prawnego w obrębie prawa prywatnego, posiada ona osobowość prawną. Z kolei fakt posiadania osobowości prawnej wymusza niejako istnienie organów spółki z o.o. Z uwagi na jej kapitałowy charakter, możemy mówić zarówno o jej organie menedżerskim, jakim jest zarząd, organie kontrolnym, którym może być rada nadzorcza lub komisja rewizyjna, a w końcu również o organie właścicielskim, jakim jest zgromadzenie wspólników.
W spółce komandytowej można rozróżnić dwie kategorie wspólników. Mianowicie są to komplementariusze i komandytariusze.
Różnica w nazewnictwie wskazuje na ogół odrębności co do charakteru prawnego tych członków.
Zgodnie z art. 270 i 271 k.s.h. rozwiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może nastąpić jedynie z powodu przyczyn wymienionych w powyższych przepisach.
