Przestępstwo nazywane naruszeniem miru domowego znajduje się w rozdziale kodeksu karnego zawierającym przestępstwa przeciwko wolności. Polega ono na wdarciu się do cudzego domu (mieszkania, ogrodzonego terenu) lub nieopuszczeniu takowego wbrew żądaniu osoby uprawnionej.
W nauce prawa karnego pod pojęciem przestępstwa należy rozumieć czyn zabroniony, który jest bezprawny, karalny, o stopniu społecznej szkodliwości wyższej niż znikoma i zawiniony. Ostatni termin dotyczy winy, będącej warunkiem i granicą odpowiedzialności karnej. Jednakże, pewne okoliczności powodują jej wyłączenie – na przykład nieletność. Ale co kryje się pod tym pojęciem? Kodeks karny pośrednio określa nieletnich jako osoby, które w chwili popełnienia czynu zabronionego nie ukończyły 17 lat. W takim razie, czy nieletni jako sprawca nie będzie pociągnięty do odpowiedzialności przewidzianej przez kodeks karny?
Przy Ministrze Sprawiedliwości działa Komisja Kodyfikacyjna Prawa Karnego, której obecna kadencja rozpoczęła się w grudniu 2009 r.
Przygotowała ostatnio obszerny projekt nowelizacji kodeksu postępowania karnego.
Podczas przeglądania prasy i serwisów internetowych, często można spotkać podobne jak ten nagłówki: „Zatrzymano Jana N. podejrzanego o…”. I choć słowo „zatrzymanie” jest znane społeczeństwu, to jego większość nie wie co kryje się pod tym pojęciem.
Głośną stała się ostatnio w mediach kwestia zatarcia skazania za sprawą nauczycielki, która po zabójstwie jednego ze swoich uczniów, wykonaniu kary i odczekaniu kolejnego odcinka czasu, potrzebnego do zatarcia, powróciła do czynnej pracy zawodowej związanej z szeroko pojętą edukacją.
W pierwszej kolejności, zanim przejdziemy do warunków dopuszczalności wydania wyroku zaocznego i konsekwencji odwoławczych z nim związanych, wypada tytułem wprowadzenia powiedzieć kilka słów o postępowaniu uproszczonym.
To właśnie w nim może zostać wydany wyrok zaoczny (nie licząc postępowania w sprawach z oskarżenia prywatnego).
Omawiany problem stanowi szczególne niebezpieczeństwo dla całego społeczeństwa, ze względu na to jak ważne organy i instytucje zostają niepotrzebnie uruchamiane.
Należy pamiętać, że przy każdej takiej informacji, wiele organizacji publicznych podejmuje działania. Okazują się one jednak bezcelowe, choć w tym czasie faktycznie może dojść do zagrożenia, przez które naprawdę ktoś będzie potrzebował pomocy.
Do postępowań po uprawomocnieniu się orzeczenia zalicza się postępowanie dotyczące wyroku łącznego. Jeśli chce się skorzystać z tej instytucji, muszą być spełnione przesłanki wydania kary łącznej z art. 85 k.k., na co wskazuje art. 569 k.p.k. Zazwyczaj skutkiem wyroku łącznego jest odbywanie krótszej kary niż wynikająca z sumy orzeczonych kar. Postępowanie w przedmiocie wyroku łącznego zostaje wszczęte z urzędu, na wniosek skazanego lub prokuratora.
Rosnąca liczba pojazdów na drogach sprzyja niebezpiecznym zdarzeniom. Niestety zbyt wielu kierowców bagatelizuje obowiązek udzielenia pomocy ofierze wypadku, który wynika z art. 44 Prawa o ruchu drogowym, a jest strzeżony przez art.93 Kodeksu wykroczeń.
Brak jest jednoznacznej (w szczególności ustawowej) definicji prowokacji dziennikarskiej. Trudno także wskazać jasną, przejrzystą, a zarazem oczywistą podstawę prawną dla działań dziennikarzy, które zwykliśmy nazywać „prowokacją”. Z punktu widzenia prawa karnego jakiekolwiek znaczenie będzie miało dopiero takie zachowanie, które będąc jednocześnie opisywanym rodzajem działalności dziennikarskiej, wypełniać będzie znamiona typu czynu zabronionego.