Przy Ministrze Sprawiedliwości działa Komisja Kodyfikacyjna Prawa Karnego, której obecna kadencja rozpoczęła się w grudniu 2009 r.
Przygotowała ostatnio obszerny projekt nowelizacji kodeksu postępowania karnego.
Podczas przeglądania prasy i serwisów internetowych, często można spotkać podobne jak ten nagłówki: „Zatrzymano Jana N. podejrzanego o…”. I choć słowo „zatrzymanie” jest znane społeczeństwu, to jego większość nie wie co kryje się pod tym pojęciem.
Głośną stała się ostatnio w mediach kwestia zatarcia skazania za sprawą nauczycielki, która po zabójstwie jednego ze swoich uczniów, wykonaniu kary i odczekaniu kolejnego odcinka czasu, potrzebnego do zatarcia, powróciła do czynnej pracy zawodowej związanej z szeroko pojętą edukacją.
W pierwszej kolejności, zanim przejdziemy do warunków dopuszczalności wydania wyroku zaocznego i konsekwencji odwoławczych z nim związanych, wypada tytułem wprowadzenia powiedzieć kilka słów o postępowaniu uproszczonym.
To właśnie w nim może zostać wydany wyrok zaoczny (nie licząc postępowania w sprawach z oskarżenia prywatnego).
Omawiany problem stanowi szczególne niebezpieczeństwo dla całego społeczeństwa, ze względu na to jak ważne organy i instytucje zostają niepotrzebnie uruchamiane.
Należy pamiętać, że przy każdej takiej informacji, wiele organizacji publicznych podejmuje działania. Okazują się one jednak bezcelowe, choć w tym czasie faktycznie może dojść do zagrożenia, przez które naprawdę ktoś będzie potrzebował pomocy.
Do postępowań po uprawomocnieniu się orzeczenia zalicza się postępowanie dotyczące wyroku łącznego. Jeśli chce się skorzystać z tej instytucji, muszą być spełnione przesłanki wydania kary łącznej z art. 85 k.k., na co wskazuje art. 569 k.p.k. Zazwyczaj skutkiem wyroku łącznego jest odbywanie krótszej kary niż wynikająca z sumy orzeczonych kar. Postępowanie w przedmiocie wyroku łącznego zostaje wszczęte z urzędu, na wniosek skazanego lub prokuratora.
Rosnąca liczba pojazdów na drogach sprzyja niebezpiecznym zdarzeniom. Niestety zbyt wielu kierowców bagatelizuje obowiązek udzielenia pomocy ofierze wypadku, który wynika z art. 44 Prawa o ruchu drogowym, a jest strzeżony przez art.93 Kodeksu wykroczeń.
Brak jest jednoznacznej (w szczególności ustawowej) definicji prowokacji dziennikarskiej. Trudno także wskazać jasną, przejrzystą, a zarazem oczywistą podstawę prawną dla działań dziennikarzy, które zwykliśmy nazywać „prowokacją”. Z punktu widzenia prawa karnego jakiekolwiek znaczenie będzie miało dopiero takie zachowanie, które będąc jednocześnie opisywanym rodzajem działalności dziennikarskiej, wypełniać będzie znamiona typu czynu zabronionego.
Instytucja umorzenia absorpcyjnego znajduje zastosowanie wobec sprawcy, który popełnił dwa czyny zabronione. Mowa o sytuacji, w której sprawca dopuszcza się poważnego przestępstwa oraz drobnego czynu. Wówczas dopuszcza się umorzenie postępowania w sprawie lżejszego czynu, w związku z prawomocnym wymierzeniem surowej kary za poważniejsze przestępstwo. Ukaranie bowiem sprawcy za czyn małej wagi, nie mogłoby wywołać w tym przypadku żadnego realnego skutku. Wymagane jest spełnienie łącznie trzech przesłanek, aby móc absorpcyjnie umorzyć postępowanie karne wobec jednego z przestępstw.
Stalking, czyli uporczywe nękanie, jest przestępstwem nowym, wprowadzonym do Kodeksu karnego w 2011r. w odpowiedzi na narastający społeczny problem, któremu prawo karne nie mogło dotąd zaradzić. Nie było wcześniej przepisu, w ramach którego można byłoby ukarać byłego chłopaka za setki telefonów, obraźliwe smsy, nocne wystawanie pod domem i zatruwanie życia dawnej ukochanej.